کد مطلب:5467 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:134
شمشیر برای دفاع
آیا هدف اسلام همواره آن بوده است كه دیگران را به زور وادار به قبول خود كند؟
تحلیل گران بی طرف حقایق تاریخی، به راحتی قضاوت می كنند كه اسلام برای دفاع از خود دست به شمشیر زد و آن را برای دفاع از خود آماده نگه داشت. به نكاتی از این ها دقت كنید:
1. اسلام در اصول عقاید هیچ دینی هرگز دخالت نكرد.
2. موجب زجر و آزار نبود.
3. هیچ گاه محكمه تفتیش عقاید برپا نكرد.
4. هرگز آلات و ابزار شكنجه برای از بین بردن اختلاف عقیده یا خفه كردن وجدان بشری و یا نابود كردن بدعت اختراع نكرد.
امّا در مقابل، به نكاتی خواندنی دقت كنید:
1. در قرن هفدهم، مرد جوانی به خاطر این گفته كه «فكر نمی كند محمّد مرد بدی باشد»، اعدام شد [1] .
2. در سال 1521 میلادی شارل پنجم، مرگ و مصادره اموال را در مورد كلیه بدعت گزاران مقرر داشت. سوزاندن، اعدام، بیرون كشیدن زبان ها، مجازات های معمولی برای كسانی بود كه از پذیرش آیین ارتدوكس امتناع می كردند.
3. در انگلستان، پس از رواج آیین پروتستان، اعضای انجمن روحانیون كلیساها، كه مدت مدیدی به صورت ارثی حكومت كرده بودند، زندانی شدند، بر آنان داغ زده شد، ناقص العضو شدند، شلاّق خوردند و به چهار میخ كشیده شدند.
4. در اسكاتلند، آنان را هم چون جنایت كاران در روی كوه ها شكار می كردند، گوش هایشان را از بیخ می كندند، با آهن های گداخته بر اندامشان داغ می زدند، انگشتان آنان را با دستگاهی مخصوص از جا درمی آوردند، استخوان ساق پاهای آنان را در داخل چكمه ها خُرد می كردند، زنان را در ملأ عام تازیانه می زدند، كاتولیك ها را شكنجه و اعدام می كردند.
5. در انگلستان، یهودیان را شكنجه و اعدام می كردند.
6. در اسپانیا، مسلمانان را می سوزاندند، ازدواج میان مسیحی و یهودی و میان مسیحی و كفّار بی اعتبار بود.
در امریكای مسیحی، سیاه پوست مسیحی را به جرم ازدواج با یك زن سفیدپوست مسیحی زنده زنده در آتش سوزاندند.
و این در حالی است كه پیامبرصلی الله علیه وآله ازدواج مرد مسلمان را با زن مسیحی، یهودی و یا زردشتی حلال می دانست، و تنها عكس این قضیه را، آن هم به دلایل گوناگون و روشن سیاسی مجاز نمی دانست.
تحلیل گران بی طرف حقایق تاریخی، به راحتی قضاوت می كنند كه اسلام برای دفاع از خود دست به شمشیر زد و آن را برای دفاع از خود آماده نگه داشت. به نكاتی از این ها دقت كنید:
1. اسلام در اصول عقاید هیچ دینی هرگز دخالت نكرد.
2. موجب زجر و آزار نبود.
3. هیچ گاه محكمه تفتیش عقاید برپا نكرد.
4. هرگز آلات و ابزار شكنجه برای از بین بردن اختلاف عقیده یا خفه كردن وجدان بشری و یا نابود كردن بدعت اختراع نكرد.
امّا در مقابل، به نكاتی خواندنی دقت كنید:
1. در قرن هفدهم، مرد جوانی به خاطر این گفته كه «فكر نمی كند محمّد مرد بدی باشد»، اعدام شد [1] .
2. در سال 1521 میلادی شارل پنجم، مرگ و مصادره اموال را در مورد كلیه بدعت گزاران مقرر داشت. سوزاندن، اعدام، بیرون كشیدن زبان ها، مجازات های معمولی برای كسانی بود كه از پذیرش آیین ارتدوكس امتناع می كردند.
3. در انگلستان، پس از رواج آیین پروتستان، اعضای انجمن روحانیون كلیساها، كه مدت مدیدی به صورت ارثی حكومت كرده بودند، زندانی شدند، بر آنان داغ زده شد، ناقص العضو شدند، شلاّق خوردند و به چهار میخ كشیده شدند.
4. در اسكاتلند، آنان را هم چون جنایت كاران در روی كوه ها شكار می كردند، گوش هایشان را از بیخ می كندند، با آهن های گداخته بر اندامشان داغ می زدند، انگشتان آنان را با دستگاهی مخصوص از جا درمی آوردند، استخوان ساق پاهای آنان را در داخل چكمه ها خُرد می كردند، زنان را در ملأ عام تازیانه می زدند، كاتولیك ها را شكنجه و اعدام می كردند.
5. در انگلستان، یهودیان را شكنجه و اعدام می كردند.
6. در اسپانیا، مسلمانان را می سوزاندند، ازدواج میان مسیحی و یهودی و میان مسیحی و كفّار بی اعتبار بود.
در امریكای مسیحی، سیاه پوست مسیحی را به جرم ازدواج با یك زن سفیدپوست مسیحی زنده زنده در آتش سوزاندند.
و این در حالی است كه پیامبرصلی الله علیه وآله ازدواج مرد مسلمان را با زن مسیحی، یهودی و یا زردشتی حلال می دانست، و تنها عكس این قضیه را، آن هم به دلایل گوناگون و روشن سیاسی مجاز نمی دانست.
[1] روح اسلام، ص204.